Teoria pola - field theory

metoda analizy związków przyczynowych i budowy konstrukcji teoretycznych w nauce. Jej twórca – Kurt Lewin uważa, że: 1) zachowanie jest funkcją pola istniejącego w tym czasie, kiedy to zachowanie występuje, 2) analiza rozpoczyna się od sytuacji jako całości, w której zostają wyróżnione części składowe, 3) konkretną osobę w konkretnej sytuacji można przedstawić w formie matematycznej. Według Lewina jednostka porusza się w swoim polu psychologicznym w kierunkach wyznaczonych przez wektory sił w nim działających, stąd też jej zachowania powinny być wyjaśniane na podstawie analizy aktualnie istniejącego pola sił, a nie takich cech jednostki jak instynkty, potrzeby, zwyczaje. Przez pole psychologiczne Lewin rozumie przestrzeń życiową jednostki składającą się z niej samej i otoczenia wydzielonego według kryterium jej potrzeb, celów i zadań. Przestrzeń życiowa obejmuje wszystko, co trzeba wiedzieć, aby zrozumieć konkretne zachowanie pojedynczej osoby w danym środowisku psychologicznym i w danym czasie. Teoria pola wyjaśnia zachowanie (B – Behaviour) jako funkcję całej sytuacji (tzw. przestrzeni życiowej) obejmującej zarówno środowisko psychologiczne (Environment) jak i osobę (Personality), co można wyrazić za pomocą wzoru: B = f (P, E) [J. Penc]