szkoła myślenia w ekonomii utrzymująca, że zmiany w podaży pieniądza są główną przyczyną fluktuacji ekonomicznych. Według jej rzeczników zasadniczym celem makroekonomicznej polityki państwa powinna być przeto walka z inflacją, która w długim okresie jest zjawiskiem wyłącznie pieniężnym. Do jej zwalczania należy stosować instrumenty polityki monetarnej, w szczególności zapewniać stałe tempo przyrostu podaży pieniądza (tzw. monetary rule). Twórcą tego kierunku myślenia jest amerykański ekonomista Milton Friedman – laureat nagrody Nobla z 1976 roku.
Według monetarystów interwencja państwa ma ograniczone możliwości realnego wpływu na przebieg koniunktury. Państwo powinno więc zrezygnować z drobiazgowego zajmowania się poszczególnymi dziedzinami życia gospodarczego i skupić uwagę na celach długookresowych. Polityka ekonomiczna powinna tworzyć względnie trwałe zasady kontroli podaży pieniądza mające korzystny wpływ na funkcjonowanie mechanizmu rynkowego.
Monetaryzm podzielił makroekonomię na dwie szkoły myślenia. Keynesiści i ich następcy (neokeynesiści) oraz monetarysci i neomonetarysci prowadzą nieustępliwą walkę, która praktycznie sprowadza się do starej debaty między leseferyzmem a interwencjonizmem.
[J. Penc]
Bilans płatniczy - zestawienie ogółu należności i zobowiązań zagranicznych kraju. Jest on sporządzany w wyrażeniu finansowym w okresach rocznych i obejmuje wszystkie...