Strategia twórczego naśladownictwa

Polega na zajęciu w jakiejś dziedzinie wiodącej pozycji w stosunku do lidera lub pretendenta rynkowego. Naśladowca nie atakuje, lecz dąży do wykorzystania słabości naśladowanych przedsiębiorstw. Według P. Druckera strategia ta polega na tym, aby: „uderzać tam, gdzie ich nie ma”. Zmierza ona do zdobycia przyczółka, którego inni nie bronią lub nie dostrzegają a po jego umocnieniu do „posuwania się w głąb terenu” Strategię tę utrudnia:
 arogancja doprowadzająca do uznania, że coś jest niewiele warte, jeśli firma sama tego nie wymyśliła,
 tendencja do „zbierania śmietanki” z rynku, to znaczy koncentrowania się jedynie na jego wysoko rentownej części,
 wiara w techniczną jakość wyrobu a nie w korzyści, jakie uzyskuje dzięki niemu nabywca,
 złudzenie ceny przynoszącej maksymalny zysk,
 maksymalizacja zamiast optymalizacji.
[T. Sztucki]