Teoria Y

(Douglasa McGregora), w świetle której:

• praca jest dla człowieka równie naturalną potrzebą, jak zabawa i odpoczynek;


• kontrola z zewnątrz nie jest jedynym sposobem zapewniającym realizację celów przedsiębiorstwa, gdyż człowiek jest zdolny do samokontroli;


• zaangażowanie w cele przedsiębiorstwa jest funkcją nagród związanych z ich osiągnięciem;


• przeciętny człowiek, żyjący we właściwym środowisku psychologicznym, nie tylko akceptuje odpowiedzialność, ale wręcz jej szuka;


• w społeczeństwie powszechna jest zdolność do twórczego myślenia, pomysłowości, wyobraźni i samodzielnego rozwiązywania problemów;


• potencjał intelektualny pracowników wykorzystywany jest jedynie częściowo.

Z teorii tej wynika, że ludzie mają wysokie aspiracje, olbrzymi potencjał intelektualny, są kreatywni i oddani celom przedsiębiorstwa. Większość współczesnych pracowników przystaje naturalnie do wzorca “Y”. Potrzebują oni w pracy przede wszystkim poczucia sensu i znaczenie tego, co robią, gdyż pracy jest jednym z zasadniczych sposobów realizacji celów w ich życiu.