Redyskonto - rediscount
ponowne dyskonto, polegające na skupowaniu przez banki centralne weksli lub innych wierzytelności handlowych, czyli operacja, w ramach której bank centralny dyskontuje weksle przedłożone przez dany bank handlowy i już przezeń dyskontowane. Gdy rezerwa bankowa w bankach komercyjnych nie jest wystarczająca, a bank musi dokonywać zwiększonych wypłat, wówczas przedkłada do ponownego zdyskontowania (redyskontowania) swoje papiery wartościowe. Poprzez zmianę stopy redyskonta bank centralny wywołuje zmianę stopy dyskontowej stosowanej przez banki komercyjne.
Narodowy Bank Polski do redyskonta przyjmuje weksle, które:
spełniają wymogi prawa wekslowego, przy czym uiszczono od nich opłatę skarbową we właściwej wysokości;
załatwiają zobowiązania wynikające z obrotów gospodarczych, tzn. weksle kupieckie lub handlowe;
są podpisane przez wypłacalnych wystawców lub akceptantów oraz przez bank, który dokonał dyskonta;
zawierają wyraźnie określony termin płatności, tj. z oznaczeniem dnia, miesiąca i roku;
opatrzone są – przy wekslach trasowanych – bezwarunkowym akceptem trasata;
zawierają indos przeniesienia na inną osobę in blanco banku, który weksel zredyskontował;
uwzględniają miejsce płatności weksla w oddziałach, w których dłużnik, tj. akceptant lub wystawca weksla własnego mają rachunki;
nie zawierają w tekście lub w indosach ograniczeń dotyczących przenoszenia prawa własności weksla lub wyłączających określone osoby spod zwrotnego poszukiwania;
są podpisane w sposób umożliwiający bezsporną identyfikację podmiotów, które podjęły zobowiązania.
Mechanizm redyskonta jest identyczny z mechanizmem dyskonta w stosunkach konkretnego banku komercyjnego z klientem, z tym, że dotyczy on relacji bank centralny – bank komercyjny. Banki stosują redyskonto w celu ponownego zaopatrzenia się w środki płynne w banku centralnym i zapewnienia możliwości refinansowania kredytów.
[J. Penc]
Zobacz również:
dyskonto
,
stopa dyskontowa
|