Określenie sformułowane przez węgierskiego ekonomistę Janosa Kornai`a dla scharakteryzowania gospodarki realnego socjalizmu. Jej stałą cechą jest stały niedobór, braki towarów i usług w stosunku do potrzeb oraz sztucznie tworzonego „pustego” popytu. Powoduje to łatwość sprzedaży każdego w zasadzie produktu, niezależnie od jego jakości. Wymusza zabieganie nabywców o możliwość zakupu produktów, eliminuje ekonomiczną motywację przedsiębiorczości oraz innowacyjność produkcji i sprzedaży. W gospodarce niedoborów nie rynek i przedsiębiorcy, lecz państwo za pomocą centralnego planowania i scentralizowanego zarządzania jest regulatorem procesów gospodarczych w skali makro i mikroekonomicznej.